Dziewczęca Służba Maryjna przy parafii Św. Sanisława B.M w Pustkowie Osiedlu

Św. Maria Magdalena w średniowieczu często była mylona z dwoma innymi Mariami: ze św. Marią z Betanii, siostrą Łazarza i z grzeszną niewiastą, która podczas uczty obmyła nogi Jezusa łzami.
Tymczasem Maria Magdalena była kobietą, z której, według Ewangelii św. Łukasza, Pan Jezus wyrzucił siedem złych duchów. Odwdzięczyła Mu się za to serdeczną miłością, z jaką towarzyszyła Mu potem i usługiwała. Stała pod krzyżem podczas Jego męki. Ona była też jedną z tych niewiast, które w poranek wielkanocny przyszły do grobu Jezusa. I to jej, kiedy wróciła do grobu, ukazał się zmartwychwstały Pan Jezus, tak że Go nie poznała. Kiedy jednak – myśląc, że to ogrodnik, pytała, gdzie przeniesiono ciało Pana Jezusa, dał jej się poznać. Była więc pierwszą osobą, która zobaczyła zmartwychwstałego Pana.

Nieznane są dalsze losy św. Marii Magdaleny, szczególnie za sprawą pomylenia jej ze św. Marią z Betanii. Niektórzy więc uważają, że wiodła pustelnicze życie na południu Francji, gdzie umarła i tam, w niewielkim miasteczku Saint-Maximin-la-Sainte-Baume w Prowancji, w XIII wieku odnaleziono jej domniemane doczesne szczątki. Do dziś można tam odwiedzać relikwie św. Marii Magdaleny.
Inni jednak sądzą, że umarła w Efezie (co jest bardziej prawdopodobne), gdzie pokazywano jej grób i bazylikę wzniesioną ku jej czci. Kiedy zaś miasto zdobyli Turcy, za panowania cesarza Leona Filozofa (886–912) ciało Marii Magdaleny miano przewieźć do Konstantynopola, a kiedy został on opanowany przez krzyżowców (1202–1261), relikwie miały zostać przewiezione do Francji, do miasta Vézelay w departamencie Yonne, na zachód od Dijon, gdzie do dzisiejszego dnia doznają czci.

Imię Maria pochodzi z języka hebrajskiego miriam, co oznacza "radosna pani". Imię Magdalena wywodzone jest od miasta Magdala, położonego na zachodnim brzegu jeziora Genezaret. Tak więc Maria Magdalena oznacza tyle co Maria z Magdali.
Św. Maria Magdalena w ikonografii przedstawiana jest najczęściej jako pokutnica i pustelnica, często rudowłosa, albo w scenie mycia nóg Jezusowi, przy ukrzyżowaniu, przy grobie, czasem w jaskini z książką. Atrybutami jej są: naczynie zawierające olejek, naczynie z kadzidłem, korona cierniowa, bicze, diabelskie głowy, gałąź palmowa, wieniec różany, krzyż, instrumenty muzyczne, włosienica, czaszka ludzka. Niektóre z przedstawień wyraźnie wskazują na mylenie jej z dwoma innymi Mariami.

Jest patronką magdalenek, kobiet, kobiet szczerze pokutujących, uczniów i studentów, więźniów, sprowadzonych na złą drogę, fryzjerów, ogrodników, właścicieli winnic, sprzedawców wina, ołowników, bednarzy, tkaczy, rękawiczników, producentów perfum i pudru, dzieci mających trudności z chodzeniem; jest też wzywana w przypadku choroby oczu, zarobaczenia, niepogody.