Święta Edyta Stein, w zakonie Teresa Benedykta od Krzyża, karmelitanka, jest nawróconą Żydówką, męczennicą Oświęcimia, jedną z patronek Europy.
Urodziła się w końcu XIX we Wrocławiu, należącym wówczas do Niemiec. Była najmłodszym, jedenastym dzieckiem, gorliwej i praktykującej rodziny żydowskiej. Urodziła się w dniu uroczystości Jom Kippur - Dniu Pojednania, jednego z najważniejszych świat żydowskich. Dla późniejszej Karmelitanki właśnie ta data urodzenia stanowiła jakby obietnicę. W rodzinnym mieście studiowała psychologię, germanistykę i historię, a następnie przeniosła się do Getyngi, gdzie studiowała filozofię pod kierunkiem bardzo znanego filozofa, Edmunda Husserla. Wraz ze swoim nauczycielem przeniosła się do Fryburga, gdzie obroniła doktorat z filozofii, stając się zarazem jedną z jego najlepszych uczennic i dobrze zapowiadającym się naukowcem. Fenomenologia Husserla doprowadziła wielu jego uczniów - wbrew jego woli - do wiary chrześcijańskiej.
Chociaż w domu gorliwie przestrzegano przepisów judaizmu, Edyta szybko straciła wiarę. , Edyta popadła już dość wcześnie w zobojętnienie religijne. Jako piętnastoletnia uczennica gimnazjum postanowiła: "Już więcej się nie modlić". Przez wiele lat była ateistką, która jednak poszukiwała prawdy: "Poszukiwanie prawdy było moją jedyną modlitwą" - pisała później.
W tym czasie zdarzyło się, że w katedrze we Frankfurcie zobaczyła kobietę, która ze swoim koszem na zakupy weszła do środka i uklękła, aby się pomodlić. "Było to dla mnie coś zupełnie nowego. W synagogach i kościołach protestanckich, do których chodziłam, szło się wyłącznie na nabożeństwo. Tutaj jednak przyszedł ktoś prosto z rynku, do wyludnionego kościoła, jakby chciał przeprowadzić poufną rozmowę. Tego nie mogłam zapomnieć ".
Ok. 30 roku życia, pod wpływem przyjaciół poznała wiarę katolicką. Bieg jej życia zmienił się w 1921 roku, gdy będąc w gościnie u przyjaciół przeczytała w ciągu jednej nocy "Księgę życia" św. Teresy z Avili. - "To jest prawda" - powiedziała, zamykając książkę. Kilka miesięcy później, 1 stycznia 1922 roku przyjęła chrzest w Kościele katolickim. Nigdy jednak nie wyrzekła się swego pochodzenia. Twierdziła, że właśnie teraz, gdy powróciła do Boga, poczuła się znów Żydówką. Dla jej pobożnej matki chrzest ukochanej córki był prawdziwym szokiem. Po raz pierwszy kobieta, której nie złamały liczne przeciwności życiowe, płakała. Nie potrafiła zaakceptować drogi, którą poszła jej córka. Ona z kolei wiedziała, że przepaść, która dzieli ją z matką jest pozorna i że chrześcijaństwo jest wypełnieniem obietnicy danej przez Boga Abrahamowi.
Wielkim pragnieniem młodej konwertytki było wstąpienie do Karmelu. "Zawsze przeczuwałam, że Pan zachował dla mnie w Karmelu coś, co tylko tam mogę znaleźć" - napisała po latach. Spowiednicy opóźniali ten krok - chcieli, aby nieprzeciętne zdolności ich penitentki przynosiły owoce w świecie. Przez dalszych 11 lat była nauczycielką i działaczką społeczną. Przemierzała Europę głosząc odczyty o potrzebie odnowy społeczeństwa i państwa, o powołaniu i roli kobiety, pokoju i godności ludzkiej. Pracowała jako wykładowca pedagogiki, jednak złożyła już w tym czasie trzy śluby prywatne i żyła już właściwie jak zakonnica w świecie, wiele czasu poświęcając modlitwie.
W 1933 roku do władzy doszli w Niemczech naziści. Zaczęły się prześladowania - Edyta jako Żydówka nie miała prawa zajmować stanowisk w oświacie czy na uczelni. Jej spowiednik zgodził się na upragnione wstąpienie do zakonu. 14 października 1933 roku wstąpiła do Karmelu w Kolonii, a 15 kwietnia następnego roku otrzymała habit karmelitański. Gorąco pragnęła mieć udział w cierpieniu Chrystusa, dlatego jej jedynym życzeniem przy obłóczynach było: "żeby otrzymać imię zakonne od Krzyża". Po nowicjacie przyjęła śluby zakonne i imię Benedykta od Krzyża. W Karmelu kontynuowała pracę naukową i pisarską. W 1941 roku pisze do zaprzyjaźnionej zakonnicy: "Scientia crucis (naukę o Krzyżu) można pozyskać dopiero wtedy, gdy dokładnie poczuje się Krzyż. Od pierwszej chwili byłam o tym przekonana i mówiłam z głębi serca: Ave, Crux, Spes unica (bądź pozdrowiony Krzyżu, jedyna nadziejo) ". Jej najważniejsze, niedokończone dzieło o św. Janie od Krzyża nosi tytuł: " Wiedza Krzyża".
O tym, na czym będzie polegać dźwiganie krzyża, dowiedziała się w 1942 roku, gdy wraz z siostrą Różą, która również przyjęła chrzest i wstąpiła do Karmelu, została aresztowana przez gestapo w holenderskim mieście Echt. Do Holandii obie siostry przyjechały w grudniu 1938 roku, aby schronić się przed narastającą falą nazistowskich represji. Aresztowanie wszystkich księży, zakonników i zakonnic było aktem zemsty nazistów na Episkopacie Holandii, który w liście pasterskim potępił zbrodnie hitlerowskie na narodzie żydowskim. Opuszczając klasztor wzięła za rękę swoją siostrę Różę, mówiąc: "chodź, idziemy za nasz naród". W ten sposób dała świadectwo, że swoje cierpienia łączyła świadomie z ofiarą Chrystusa. 7 sierpnia 1942 roku deportowano ją wraz z innymi żydowskimi więźniami do Oświęcimia, gdzie została zagazowana prawdopodobnie 9 sierpnia 1942 r.
Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną w czasie swej pielgrzymki do Niemiec 1 maja 1987 roku w Kolonii, świętą - 11 października 1998 roku w Rzymie, a 1 października 1999 współpatronką Europy.
